t a m z a m a n ı

kuşlar yerine ağaçlara inanmak zamanı. bavulunu toplamışların bir gün geri döneceklerine inanmak yerine onları gidecekleri yere kadar bırakma zamanı. veda, etmekten korktuğum kadar kötü değil,kabul etme zamanı. geriye doğru yürürken aslında hiç olmamış olduğundan şüphe etme zamanı. o'nun hayatının sana değmesine izin vermek için bavullarını toplama zamanı. gidilecek yerlere yalnız gitme zamanı. durup bir düşünme zamanı. sadece nereden gelip nereye gittiğini değil, ayağını bastığın toprağın hayatını anlama zamanı. kederden ölünecekse veya mutluluktan uçulacaksa dürüst olma zamanı.

“yalansız yaşanmıyor” dediğinde, ona eskiden kalan gülümseme borcunu ödeme zamanı. her unutuşun bir hatıranın üzerinden havalandığını, havalanan kuşun rengarenk kanatlarını, yaşlı bir ağaca sırtını yaslayarak seyredebilmeye inanmak z a m a n ı-dır.