Yol kıymet bilmez. O sadece devam edebilene veriyor kendini.
Başka bir yerde olsak;
Çarşafların beyaz, duvarların hiç, denizin mavi, gökyüzünün
sıcak olduğu bir yerde, şimdiki, geride kalan olabilirdi. O zaman sadece ellerimize bakardık.
“Olur mu” diye sordum,
“iyi böyle” dedi.
Delik o kadar geniş ki, artık bir delik bile değil.
Kapatamıyorsun, anladım. Ama alkolün kaygan zemininde sürekli içine
düşmemeyi becerebilir misin?
“Bilmiyorum.”
Ne istemediğini bilenden daha kötüsü, ne istediğini
bilirken cesaret edip de bir türlü elini uzatamayandır.
“kalkacak mısın yerden?”
“hayır”
Yol bilmeyecek o zaman seni.
O sadece devam edene veriyor kendini.
gaza getiriyosun :)
YanıtlaSilsen kimsin? daha yaklaş..
YanıtlaSil